Saturday, October 24, 2009

Урлан

Цээжиндээ би чамайг урласан
Цэнгэлт үдшээр түүнийг минь тэмтэрч
чи эхэлсэн
Хэрхэн мартахын тухай бодлууд
Хичнээн ойроос төөнөн байхад
Төөрмөөр л байсан, төгөл ой
Түймэрт саяхан шатсан балгасруу
Бодолдоо би чамайг урласан
Бороо байгаагүй цасан ганц хоёрхон
Цавцайх шөнийн гудамжаар алхсан
Алхмаар л байсан
Аниргүйд бид бие биенээ сонсож байсан
Зурах тусам ахуйгаас холдох
Зураачын нүд надад ирсэн
Урлан минь уран сэтгэмж минь
Угтаа чамаас өөр байсан
Харах тусам улам хүсэх
Хайртаны нүд надад ирсэн
Хүсэх тусам чамаас тасрах
Хүрэхгүй… хүрэхгүй гэхгүй ….
Солиотон гэж миний тухай бод
Сонссон чинь үнэн чихэндээ итгэж сур
Яг л хүсэл цээжинд амилах цагаар
Яаран чи түүнийг нээсэн бол
Яахав дээ
Намтарын хуудасыг нэгээр нэмэх
Навч үгүй,цэцэг үгүй
Намрын ой шиг найгах л байсан…

0 Comments:

Post a Comment