Ямарваа нэгэн бүтээл гэдэг хүний оюун ухаанаас урган гарахдаа тухайн хүний сэтгэл зүрхний чинадад байсан гэрэл гэгээ, уй гуниг хийгээд сэтгэл хөлдөл гээд хүний эмзэгхэн хөндүүрт байж болох бүхнийг аван гардаг гэж би боддог. Иймээс ч аливаа нэгэн бүтээл хийж байгаа хүн, уран бүтээлчийг би хайрладаг, Түүнийг бас азтай гэж боддог. Учир нь сайн муу алин боловч сэтгэлийн хөдлөлөө шар айрагны мухлагт биш, шөнө дундын гудамжинд нударган зодооны дунд биш, бүтээлээрээ тайлж байгаа тэр эрхэм азтай. Иймээс л хэний ч бай эрхэм таны ч бай сэтгэл зүрхний гүнээс гарсан юм бүхэн үнэтэй. Бүтээлийг үнэлдэггүй цаг үед амьдарч байгаадаа, хүнийг хайрладаггүй нийгэмд өөрөө ч, үр хүүхдээ ч өсгөж байгаадаа гутрах юун. Нэгэн цагт Ороосын яруу найрагч Цветаева "-Бичицгээ....харагдаж байгаа бүхий л зүйлийнхээ тухай, хана туурга хаа сайгүй бичицгээ" хэмээн уулга алдан хэлсэн байдаг. Амьдрал угаасаа л ийм шаналах хэрэггүй....Энд тавьсан нийтлэлүүд хийгээд шүлгүүд минь түүгээр ч зогсохгүй өөрийн бус бусдийн хөдөлмөр шингэсэн гэрэл зургууд, уран зургуудыг ч сэтгэл зүрхнийхээ гүнээс танд зориуллаа. Таны энэ агшны сэтгэгдэлд нийцэх болтугай.
Салхи нь зэргэлээнд шурган эрхэлсэн
Сар нь өдрөөр зүүдэлсэн
Хүв хүрэн уулс нь ижийн минь цацлыг хадгалах
Хүлээлт мэт дүнсийх эх нутаг минь
Шүрэн толгойдоо атираа сийлсэн өвгөдтэйгээ хамт
Шүүдэр нь царцаж газар нь хөлдөө болов уу
Намайг хүлээлгүй цасан цагаан алчуураа дэвсэн
Намхан тэнгэрийг аргадан сууна уу
Танд хорогдохдоо эргэж харсан би замын дундаас
Танаас холдохдоо энэлж сурсан би амьдрал дундаас
Эргэж харахаа мартан
Ижийгээ мартан
Энэ өвөл зуд болохыг мартан
Ганцаардлын дуу аялан салхи исгэрүүлж
Ганган бүрхэнд харцаа сийчүүлж
Таны үнэртэй гэзгээ задгайлж
Таних танихгүй олны дунд алхаж явнаа
Тэгэхэд эх нутаг минь намайг зүүдэлж
Тэмээнийхээ мөрийг элсээр үлээж
Тээж л авч ирсэн шинэхэн цаснаасаа хадаглан сууна уу
Labels: Сансрын салхины шүлэгүүд