Monday, October 26, 2009

Амьдралаасаа нэгнийг алдах нь

Ай юутай аймшигтай…

Анд минь байя гэж яаж чи хэлж зүрхэлнэв…

Урин дулаахан гэрт тухлах

Уртын урт замаас буцаад

Хааяахан хаалга тогшин ирэх

Халамцуу яваад шараа тайлуулах

анд минь байж чи чадлаа ч

Үглэж зэмлэж үүдээрээ угтах

Үнэндээ таньдаг хүн шигээ

Үгүй дээ дотно анд шигээ чамайг би харах уу…

Навч бүхэн нь хагдарч буй мод шиг

гуниг байна яг одоо

Намар өөрөө л өвлийг авч ирдэг шиг

шог байна яг одоо

Үндэс бүхнээрээ түрэн ургах

Өөрийн чинь төлөө түшин босох

Өө тэгээд хавраар дэлгэрэх

Өөрөө би чинийх л байя гэсийм…

0 Comments:

Post a Comment